moczenie

W ciągu dnia, kiedy pęcherz wypełni się moczem, czujesz, że musisz pójść do toalety. Niekiedy Twój pęcherz „domaga” się pójścia do toalety nawet jak nie jest całkowicie wypełniony. To uczucie może pojawić się nagle i być tak silne, że z trudnością udaje Ci się powstrzymać oddawanie moczu i zdążyć do toalety. Czasem nie jesteś w stanie powstrzymać potrzeby oddania moczu i zdarza Ci się wtedy zmoczyć majtki. W większości przypadków odczucie nagłej potrzeby oddania moczu powtarza się po krótkim czasie i musisz bardzo często (więcej niż 7 razy dziennie) chodzić do toalety. Dzieci, które nie mają tego problemu oddają mocz 4 do 7 razy w ciągu dnia. Żeby „pomóc” swojemu pęcherzowi musisz starać się chodzić do toalety często, co 1,5 - 2 godziny, nie czekając na gwałtowny sygnał z pęcherza. Jeśli to jest niewystarczające, należy zgłosić się do lekarza celem ustalenia innej metody leczenia, która „uspokoi” Twój pęcherz i spowoduje, że nie będziesz się moczyć w ciągu dnia.

Czy zdarza Ci się, że jesteś zbyt zajęty, żeby pójść do toalety? Niektóre dzieci i nastolatkowie są tak pochłonięci zabawą, swoim zajęciami, że nie słuchają swojego pęcherza, który sygnalizuje, że pora pójść do toalety i go opróżnić. Kiedy już potrzeba oddania moczu jest bardzo silna, często jest za późno i wtedy możesz nie zdążyć do toalety i popuścisz mocz w majtki. Lepiej jest słuchać swojego pęcherza i pójść do toalety, kiedy tylko poczujesz, że jest już pełen. Jeśli nie chcesz, żeby pełen pęcherz przeszkadzał Ci podczas zabawy lub innych zajęć, lepiej pójść „na zapas”, zanim zajmiesz się jakimś ciekawym zajęciem. Nie będziesz musiał przerywać zajęć i nie będzie kłopotu ze zmienianiem mokrej bielizny. Jeśli nie pamiętasz, żeby regularnie chodzić do toalety, możesz nastawić w swojej komórce lub zegarku alarm, który będzie Ci przypominał o tym co 1,5 - 2 godziny. Jeżeli jednak zdarzy Ci się, że zmoczysz majtki, trzeba je koniecznie zmienić na suche, żeby czuć się lepiej i zapobiec powstaniu zakażeń pęcherza.

U niektórych dzieci i nastolatków mogą występować zakażenia dróg moczowych, szczególnie pęcherza moczowego. Jeśli zauważysz, że musisz często biegać do toalety, przy siusianiu czujesz ból albo pieczenie, a Twój mocz brzydko pachnie - możesz mieć zakażenie układu moczowego. Powiedz o tych objawach swoim rodzicom. Pójdziecie razem do lekarza, który przepisze Ci tabletki pozwalające uporać się z zakażeniem.

Większość dzieci i nastolatków oddaje stolec (wypróżnia się) codziennie lub co drugi dzień. Jeśli zdarza Ci się „załatwiać” rzadziej lub stolec jest twardy i trudny do wydalenia to prawdopodobnie masz zaparcia. Oznacza to, że stolec przebywa zbyt długo w Twoich jelitach, robi się coraz twardszy, zbity i trudno go wydalić. Może to powodować ucisk na pęcherz, zmniejszenie jego pojemności i wywołać naglące parcia. Najlepiej zapobiegać zaparciom stosując dietę z dużą ilością warzyw i ciemnego pieczywa, unikać słodyczy (szczególnie czekolady) i napojów gazowanych.

Niektóre napoje powodują, że częściej musisz chodzić do toalety. Należy unikać napojów gazowanych, mocnej kawy, herbaty i niektórych soków. Jeżeli zauważysz, że po jakimś napoju musisz często chodzić do toalety - staraj się go unikać. Najlepsza jest woda niegazowana. Należy wypijać 6-8 szklanek płynów, równomiernie w ciągu dnia. Zabieraj butelkę z napojem do szkoły i wypijaj go na przerwach.

Nie przetrzymuj moczu zbyt długo. Chodź do toalety co 1,5 - 2 godziny, a w szkole korzystaj z toalety co drugą przerwę. Nie spiesz się w czasie oddawania moczu. Rozluźnij się i pozwól, żeby pęcherz opróżnił się całkowicie. Jeśli zdarza Ci się popuszczać mocz poza domem, pamiętaj, żeby zabrać ze sobą czysta bieliznę na zmianę i plastikowy woreczek na mokre rzeczy. Aby lepiej zabezpieczyć się przed wstydliwym problemem, można stosować specjalne wkładki higieniczne, które chłoną wilgoć i zabezpieczą Twoje ubranie przed zmoczeniem.
Dzięki temu będziesz się czuć bezpieczniej i unikniesz przykrych uwag ze strony kolegów i koleżanek.
Pamiętaj, że jeżeli zdarza Ci się zmoczyć bieliznę w trakcie dnia, powiedz o tym swoim rodzicom! Rodzice zabiorą Cię do lekarza, który poszuka przyczyny Twojego problemu i zaleci odpowiednie leczenie.